Specificationes technicae vexilli Germaniae hodiernae.
Vexilla nostra Germaniae ratione 2:1, quae in vexillis nationalibus Sinis adhibetur, producuntur, ita ut hoc vexillum aliis eiusdem magnitudinis congruat si plura vexilla simul attollas. Polyesterum textum gradus MOD utimur, quod propter firmitatem et aptitudinem ad vexilla productionis probatum est.
Optio textili: Aliis textilibus quoque uti potes. Ut polyester tortus, materia poly max.
Optio magnitudinis: A magnitudine 12"x18" ad 30'x60'
| Adoptatus | MDCCXLIX |
| Proportio | 3:5 |
| Designatio vexilli Germaniae | Tricolor, cum tribus aequalibus striis horizontalibus nigris, rubris et aureis, a summo ad imum |
| Colores vexilli Germaniae | PMS – Rubrum: 485°C, Aureum: 7405°C CMYK – Ruber: 0% Cyanus, 100% Purpureus, 100% Flavus, 0% Niger; Aureus: 0% Cyanus, 12% Purpureus, 100% Flavus, 5% Niger |
Aureum Rubrum Nigrum
Origines nigri, rubri, et aurei nullo certo determinari possunt. Post bella liberationis anni 1815, colores uniformibus nigris cum fimbriis rubris et fibulis aureis a Corpore Voluntariorum Lützowensi, qui in proeliis contra Napoleonem interfuerat, gestatis, attributi sunt. Colores magnam popularitatem adepti sunt propter vexillum auro ornatum nigrum et rubrum Fraternitatis Studentium Originalis Ienensis, cuius membra veterani Lützowenses numerabant.
Symbolismus nationalis colorum autem potissimum ex eo derivatus est quod populus Germanicus per errorem eos colores veteris Imperii Germanici esse credidit. In Festivitate Hambach anno 1832, multi participantium vexilla nigro-rubro-aureo-portaverunt. Colores symbolum unitatis nationalis et libertatis burgensium facti sunt, et fere ubique praesentes erant per Revolutionem 1848/49. Anno 1848, Diaeta Foederalis Francofurtensis et Conventus Nationalis Germanicus nigrum, rubrum et aureum colores Foederationis Germanicae et novi Imperii Germanici quod constituendum erat declaraverunt.
Niger Albus Ruber in Germania Imperiali
Ab anno MDCCCLXVI, Germaniam sub ductu Borussico unificari probabile videri coepit. Hoc tandem accidisse, Bismarck instigavit ut nigri, rubri, et aurei colores nationales nigro, albo, et rubro substituerentur. Niger et albus colores traditionales Borussiae erant, quibus ruber, qui urbes Hanseaticas significabat, additus est. Quamquam, quod ad opinionem publicam Germanicam et ad usum publicum civitatum foederatarum attinet, niger, albus, et ruber initio vix plus quam minimae momenti erant comparati cum coloribus traditionalibus singularum civitatum, acceptio novorum colorum imperialium constanter crevit. Sub regno Gulielmi II, hi praevalere coeperunt.
Post annum 1919, specificatio colorum vexilli non solum Conventum Nationalem Weimaranum, sed etiam opinionem publicam Germanicam divisit: latae partes populi substitutioni colorum Germaniae Imperialis nigro, rubro et aureo adversabantur. Tandem Conventus Nationalis compromissum accepit: "Colores Imperii erunt niger, ruber et aureus, vexillum niger, albus et ruber erit, coloribus Imperii in parte superiore elevationis." Cum inter latas partes populi domestici non accepti essent, difficile erat nigro, rubro et aureo popularitatem in Republica Weimarana adipisci.
Colores motus pro unitate et libertate
Anno MCMXLIX, Concilium Parlamenti, uno tantum suffragio contra, decrevit ut niger, ruber, et aureus colores vexilli Rei Publicae Foederalis Germaniae essent. Articulus XXII Legis Fundamentalis colores motus pro unitate et libertate et primae Rei Publicae Germanicae ut colores vexilli foederalis specificavit. Rei Publicae Democraticae Germanicae (RDG) etiam niger, ruber, et aureus elegit, sed ab anno MCMLIX insignia mallei et circini necnon coronam spicarum circumdantem vexillo addidit.
Die III mensis Octobris anni MCMXC, Lex Fundamentalis etiam in civitatibus foederatis orientalibus lata est, et vexillum nigro-rubro-aureum vexillum officiale Germaniae reunificatae factum est.
Hodie, colores niger, ruber et aureus nationaliter et internationaliter sine controversia habentur, et patriam mundo apertam et multis de causis honoratam repraesentant. Germani late cum his coloribus se coniungunt, ut raro antea in historia sua turbulenta – nec solum tempore Certaminis Mundani Pediludii!
Tempus publicationis: XXIII Martii, MMXXIII